زندگی کوتاه است، بنابراین به آن عشق بورزید، شاد باشید و لبخند بزنید. فقط برای خودتان زندگی کنید و قبل از اینکه سخن بگویید، گوش بسپارید. قبل از اینکه بنویسید، فکر کنید. قبل از اینکه خرج کنید، بدست آورید. قبل از اینکه دعا کنید، ببخشید. قبل از اینکه آزار رسانید، احساس کنید. قبل از اینکه نفرت بورزید، عاشق باشید. قبل از اینکه جبران کنید، تلاش کنید و قبل از اینکه بمیرید، زندگی کنید.
برای هنرمند شدن لازم نیست حتما عینک گرد بزنی، لباس‌های سه سایز بزرگتر از خودت بپوشی، شال گردن بلد باشی گره بزنی، سیگار پشت سر هم دود کنی و آهنگ‌های خارجکی را از بَر باشی و بتوانی چند ساعت بی وقفه درباره رئالیسم و سورئالیسم و همه ایسم‌ها، حرف بزنی. برای هنرمند شدن حتی لازم هم نیست اسم تمام شخصیت‌های هنری را حفظ باشی و طوری از عمه فلان شاعر حرف بزنی که انگار با خدا بیامرز چند سالی کنار هم زندگی کرده‌اید، آن هم شبانه‌روزی.
می‌توانی بلد هم نباشی طرحِ لبخندی مثل مونالیزا بزنی. برای هنرمند شدن کافی‌ست بتوانی چهره‌ها را طرح بزنی. لبخند زدنشان را، حرکت‌های خاصشان را، بلد باشی به موقع دستی بفشاری، لبخند بزنی، حرف بزنی، گوش بدهی و خیلی کارهای دیگر. حتی گاهی هنر است بلد بودن فاصله گرفتن و رفتن.
هنر در زندگی جریان دارد. زندگی را هنرمندانه باید گذراند. هنرمند زندگی خود و اطرافیانتان باشید.
بیاموزید
بی قید و شرط عشق بورزید
بی قصد و قرض حرف بزنید
بی دلیل ببخشید
و از همه مهمتر، بی توقع به انسان ها محبت کنید...
اگر چیزی را دوست داری، آن را ببخش...
با بخشیدن بخشی از چیزی که دارید، بیشتر از آنچه می خواهید به دست خواهید آورد...
کشاورزی که طالب محصول فراوان است، باید بخشی از بذر خود را به زمین ببخشد...
عدم وابستگی، یعنی بخشیدن آن چیزی که برایمان ارزش دارد...
هر چیزی را که ببخشید، به طرف شما باز خواهد گشت...
موجودی حساب بانکی شما بیانگر ثروت شما نیست؛
ثروت به چیزی می گویند که در طی زندگی به گردش در می آید.
سعادت و خوشبختی، جریانِ همیشگی از یک دست دادن و از دست دیگر گرفتن است.
اﺯ بزرگی ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ :
راز این امیدواری و آرامشی
که در وجودت داری چیست؟!
گفت :ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻭ ﺗﺠﺮﺑﻪ، تصمیم گرفتم ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﭘﻨﺞ ﺍﺻﻞ ﺑﻨﺎ کنم :
ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﺭﺯﻕ ﻣﺮﺍ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻧﻤﯽﺧﻮﺭﺩ، ﭘﺲ ﺁﺭﺍﻡ ﺷﺪﻡ!
ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﺮﺍ ﻣﯽﺑﯿﻨﺪ، ﭘﺲ ﺣﯿﺎ ﮐﺮﺩﻡ!
ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﺮﺍ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﻤﯽﺩﻫﺪ، ﭘﺲ ﺗﻼﺵ ﮐﺮﺩﻡ!
ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﮐﺎﺭﻡ ﻣﺮﮒ ﺍﺳﺖ، ﭘﺲ ﻣﻬﯿﺎ ﺷﺪﻡ!
ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻧﯿﮑﯽ ﻭ ﺑﺪﯼ ﮔﻢ ﻧﻤﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﻣﻦ ﺑﺎﺯﻣﯽﮔﺮﺩﺩ، ﭘﺲ ﺑﺮ ﺧﻮﺑﯽ ها ﺍﻓﺰﻭﺩﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺪﯼ ها ﮐﻢ ﮐﺮﺩﻡ!
ﻭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺍﯾﻦ پنج ﺍﺻﻞ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﯾﺎﺩﺁﻭﺭﯼ ﻣﯽﮐﻨﻢ...
همیشه آماده باش...
تا اشتباهات دیگران را ببخشی
بی ادبی شان را،
خیانت شان را،
بی عقلی شان را و تهمت شان را.
این ها نشانه ی عدم بلوغ روحی آدم هاست.
آدم های نارس از این چیزها زیاد دارند.
تو رسیده باش و بالغ.
با سبکبالی و بدون اینکه قضاوت کنی یا سرزنش،
و بدون اینکه از این حرف ها آزرده شوی و آسیب ببینی،
از کنار این چیزها رد شو.
اگر هوای دلت ابری شد
و چشم های تو باریدند باران اشک ها را،
بگذار این اشک ها باران رحمت و بخشش باشد
برای آن هایی که نمی دانند
و زمین دل شان خشک و شوره زار است.
اینجاست که دل بخشنده ی تو چشمه ی جوشانی می شود که به منبع عظیم آب های لطف خدا متصل است...
زندگی شما نتیجه انتخاب های شما تا این لحظه است
هر جا که هستید و هر کسی که هستید به دلیل انتخاب ها و تصمیم هایی است که تا این لحظه گرفته اید.
هر کاری که انجام می دهید بر اساس ارزش های غالب در آن لحظه است.
حتی هیچ کاری نکردن هم نوعی انتخاب است.
چون همیشه در انتخاب افکار خود آزاد هستید، کنترل کامل زندگیتان و تمامی آنچه برایتان اتفاق می افتد در دست شماست.
برایان تریسی
سکوت کن؛
بگذار انسان ها تا انتهای قضاوت
اشتباهشان نسبت به آنچه هستی برود !!!
بگذار نیت های تو را اشتباه بگیرند ...
خیره نگاهشان کن ...
مگر چقدر مهم است درست شناخته شدن در اذهان دیگران ،
وقتی آن ها از درونت بی خبرند !
چه فرقی میکند تو را فرشته خطاب کنند یا شیطان ؛
اگر این دنیا غریب است
تو آشنا بمون ...
تو پای خوبی هایت بمان !
