روی دستش " پسرش " رفت ولی " قولش نَه "
نیزه ها تا " جگرش "رفت ولی " قولش نَه "
این چه خورشید غریبی است که با حال نزار
پای " نعش قمرش " رفت ولی " قولش نَه "
شیر مردی که در آن واقعه " هفتاد و دو " بار
دست غم بر " کمرش " رفت ولی " قولش نَه "
هر کجا مینگری " نام حسین است و حسین "
ای دمش گرم " سرش " رفت ولی " قولش نَه "
السَّلامُ عَلَیْک یا اَباعَبْدِاللهِ الحُسَین
از بی ادبی کسی به جایی نرسید
دری است ادب ؛به هر گدایی نرسید !
سر رشته ی ملک پادشاهی،ادب است
تاجی است که جز به پادشاهی نرسید
از خدا جوئیم توفیق ادب
بی ادب محروم ماند از لطف رب
بی ادب تنها نه خود را داشت بد
بلکه آتش در همه آفاق زد
مولانا
۱. نگاه متکبرانه
۲. زبان دروغگو
۳. خون بی گناه ریختن
۴. افکار پلید
۵. پاهایی که برای بدی کردن می شتابند
۶. شاهدی که دروغ میگوید
۷. شخصی که میان دوستان تفرقه می اندازد!
وچه زیبا گفت سهراب عزیز
باید امروز حواسم باشد
که اگر قاصدکی را دیدم
آرزوهایم را
بدهم تا برساند به خدا
به خدایی که خودم میدانم
نه خدایی که برایم از خشم
نه خدایی که برایم از قهر
نه خدایی که برایم ز غضب ساخته اند
به خدایی که خودم میدانم
به خدایی که دلش پروانه است
و به مرغان مهاجر هر سال راه را میگوید
و به باران گفته است باغها تشنه شدند
و حواسش حتی
به دل نازک شب بو هم هست
که مبادا که ترک بردارد
به خدایی که خودم میدانم !
من عمرم را با نگاه کردن در چشم مردم گذرانده ام، چشم تنها جای بدن است که شاید هنوز روحی در آن باقی باشد!
📕 کوری
✍ ژوزه ساراماگو
آدم ها فکر می کنند که خوشبخت یا بدبخت آفریده شده اند ،
اما واقعیت این است که آدم ها خوشبخت یا بدبخت "می شوند" ؛
با دیدگاهی که دارند و مسیری که انتخاب می کنند .
یکی سنگ را مانع ، و دیگری همان سنگ را سکویِ پرتاب می بیند ، مسئله این است که تو دنیایت را از چه دریچه ای می بینی و با چه انگیزه ای آن را شکل می دهی !
جهان ، محیطی ست خنثی و خمیری ست آماده ی شکل گیری ، و هرکس ، آمده تا دنیایِ خودش را داشته باشد و هرکس ، مسئولِ آینده ای ست که با رفتار و باورهایش می سازد .
مهارت و پشتکار که نداشتند و تسلیم که شدند ؛ بخت و اقبال را بهانه می کنند !
مشکل از جهان نیست ،
مشکل از "جهان بینی"ِ آدم هاست !
هر وقت متوجه شدی مانند اکثریت مردم فکر میکنی مکث کن و اندیشه کن !
آدم ها مثل آب در یک تالاب هستند؛
شما نمیتوانید کف تالاب را ببینید و فکر میکنید کم عمق است، اما فقط وقتی که شیرجه بزنید میفهمید عمق واقعی آن چقدر است!
قدر بدان
"احساسات" آدمے را ڪه
میان انبوهی از توجه دیگران فقط وفقط برای تو "دلبرے" میڪند...
فقط شیرینے "لبخند هایش" را به تو هدیه میدهد،
فقط برق "چشمانش" را نثار تو میکند،
وبراے دیگر دوستدارنش میشود یڪ آدم "مغرور واز خودراضے"
"برایش دلبری ڪن"
آدمی ڪه "عاشقانه" به پای دوست داشتنت تمام "لحظاتش" را میدهد،
آدم وقتے ڪه عاشق میشوند زندگے نمیڪنند پرواز میڪنند،
"پس مردانه دوستش بدار"
ودوست داشتنت را به او "ثابت ڪن"؛
اگر روزی بفهمد ڪه دوستش ندارید آنجاست که تا "عمق گریه" سکوت میکنند وتو برایش تمام میشوی!
شما و تمام کسانی که دوستشان دارید،
روزی خواهید مُرد ...
تنها بخش کوچکی از چیزهایی که گفتهاید یا کارهایی که انجام دادهاید برای تعداد کمی از مردم، اهمیت خواهند داشت، آن هم صرفاً برای یک مدت کوتاه. این حقیقتِ ناخوشایندِ زندگیست. تمام مسائلی که به آنها فکر میکنید یا کارهایی که انجام میدهید، تنها گریزِ استادانهای از این حقیقتاند.
ما غبارهای کیهانی بیاهمیتی هستیم که در یک نقطهی آبی پرسه میزنیم و به هم برخورد میکنیم. عظمتی برای خودمان تجسم میکنیم و اهدافی برای خودمان میسازیم. اما راستش را بخواهید، ما هیچ نیستیم.
پس از قهوهی لعنتیتان لذت ببرید!
👤 مارک مَنسن
📚 اوضاع خیلی خراب است
