آخرین نفر

یاد بگیر قید آدم‌ها را بزنی
همانجا که برایت وقت نمی‌گذارند...
همانجا که آخرین نفر هستی در اولویت‌هایشان...
همان لحظه که دیگری را به تو ترجیح می‌دهند
یاد بگیر بگذری از آن‌ها،
زمانی‌که به راحتی از احساساتت رد می‌شوند!
گاهی لازم است
خودت برای رفتنت تصمیم بگیری؛‌
قبل از آن‌که طرف مقابل این تصمیم را برای تو بگیرد.

چند جمله کوتاه

یاد گرفتم این بار که دستانم یخ کرد، دستان کسی را نگیرم!
جیب هایم مطمئن ترند.!!

دنیا رو می بینی؟ حرف حرف میاره،
پول پول میاره، خواب خواب میاره.
ولی 'محبت'، "خیانت" میاره!

کاش همه میدانستن دل بستن به
"کلاغی که "دل" دارد، بهتر است
از "طاوسی که زیبایی" دارد!!

کاش میشد انگشت را تا ته حلق
فرو کرد و بعضی دلبستگی ها را
یکجا بالا آورد!!!!

وفاداری آدم ها رو "زمان"
اثبات می کنه نه "زبان"!!!

زندگى به من آموخت : که"هیچ چیز
از هیچ کس بعید نیست"!!!!

این جمله رو هرگز فراموش نکن :
"برای دوستت دارم بعضی ها؛
"مرسی" هم زیاد است!

جزو احمق‌ترین‌ها نباشیم!

فقط احمق‌ترین‌ها هستند که انسان‌ها را با فقیر یا پولدار بودن مورد ارزش‌گذاری و احترام قرار می‌دهند و هنوز به حدی از فهم نرسیده‌اند که بدانند ذهن و کُنش و دانستگی آدم‌ها مهمترین فاکتور ارزش‌گذاری است.

یه قانونی هست که میگه:

 گاهی هر چقدر برای چیزی بیشتر پافشاری کنید و بیشتر سمتش برید و درگیریش بشید اون بیشتر ازتون دور میشه.
 پس رها کن بره شاید رسیدن در رها کردن باشه؛ به قول جمله ی تو کتاب کیمیاگر که نوشته بود: "آنچه قسمتِ توست، از کنارت نخواهد گذشت."

دیوونه خونه D:

تو دنیایی که: “چایی سبز بعد از جوشوندن زرده و چایی سیاه قرمز، ۷ تیر ۶ تا تیر داره، کولر گازی با برق کار میکنه و اَره برقی با بنزین، خواجه کرمانی شیرازیه و صائب تبریزی اصفهانیه و ستار همدانی تبریزی، ۳ تفنگ دار ۴ نفرن، عطاری ها عطر ندارن و قهوه خونه ها قهوه نمیفروشن، هزارپا ۶۰ تا پا داره، اچار فرانسه مال انگلیسه، با قاشق چای خوری چایی نمیخورن، جعبه سیاه هواپیما نارنجیه، ۵۱ بر ۱۷ بخش پذیره” نباید به کسی اعتماد کنی.

قضاوت

«تو حق نداری کسی رو قضاوت کنی که کل زندگیش رو ندیدی، روزای سختش رو حس نکردی، از نزدیک شاهد هیچی نبودی. تو فقط یه قسمت کوچیک از عمرشو تماشا کردی. تو فقط دیدی چیکار کرده، ولی ندیدی بهش چی گذشته. شاید این بهترین تصمیمی بوده که اون آدم گرفته،

ولی "قضاوت" بدترین تصمیمیه که تو گرفتی.»

دقت یادگیری

بزرگترین دلگرمی:  تشویق
موثرترین داروی خواب آور:  آرامش فکر
قوی ترین نیرو در زندگی: عشق

زشت ترین ویژگی شخصیت: خودخواهی
بزرگ ترین سرمایه طبیعی انسان:  جوانی
مخرب ترین عادت:  نگرانی

بزرگ ترین لذت:  بخشش
بزرگترین فقدان:  فقدان اعتماد به نفس
رضایت بخش ترین کار: کمک به دیگران

خطرناک ترین مردمان: شایع پراکنان
عجیب ترین کامپیوتر دنیا: مغز
بدترین فقر : یأس

مهلک ترین سلاح: زبان
پرقدرت ترین جمله : من می توانم

بی ارزش ترین احساس: ترحم به خود
زیبا ترین آرایش: لبخند
با ارزش ترین ثروت: عزت نفس

قوی ترین کانال ارتباطی: عبادت
مسری ترین روحیه : اشتیاق.

خواب راحت

خود خطا کاریم و مردم را قضاوت میکنیم
پای دار هستیم و از مقتول شکایت میکنیم!

هر جفایی را که گویی ما به دنیا آن کنیم
با چه حسی دیگران را هم هدایت میکنیم!

مال مردم میخوریم و دم ز ایمان میزنیم
چون به خلوت میرویم از خود برائت میکنیم!

خود گنه کاریم و اهل صد ریا و اختلاس
روز روشن گرد هم دنیا رو لعنت میکنیم!

آبروی عالم و آدم به غفلت میبریم
چون به مال خود رسیم از آن صیانت میکنیم!

ما که خود بیمار و از درمان آن وامانده ایم
تا به هر کس میرسیم او را طبابت میکنیم!

غافل از اینم که ما درکار خود جا مانده‌ایم
پس چرا از غیره و ذالک حمایت میکنیم!

زندگی کوتاه و این دنیا بُود ناپایدار
بهر این دنیای فانی هم جنایت میکنیم!

مانده‌ام در پاسخ این گفته‌های بی‌جواب
از چه رو با چشم بسته خواب راحت میکنیم..!

خوشبختی واقعی

همینطور که سنمون میره بالا و پیرتر میشیم متوجه میشیم که

ساعت مچی‌مون چه صد هزار تومنی باشه و چه ده میلیون تومنی، هر دو یک وقت را نشون میدن

کیف پولمون چه هزار تومن ارزش داشته باشه و چه صد هزار تومن، ارزش پولی که داخلش هست فرقی نمی‌کنه

خونه‌ای که توش زندگی می‌کنیم، صدمتری یا دو هزار متری، روی تنهایی ما اثری نداره

هواپیمایی که باهاش سفر می‌کنیم، چه تو قسمت درجه یک نشسته باشیم، چه تو عادی؛ اگه سقوط کنه همه با هم می‌میریم

همین طور که سنمون بالا میره، متوجه میشیم که خوشبختی همیشه هم با دنیای مادی اطرافمون ارتباطی نداره

پس اگه سایه پدر و مادر بالای سرتونه، خواهر و برادری دارین، دوستانی دارین که میتونید باهاشون بگین و بخندین؛ از زندگی ‌لذت ببرید! خوشبختی واقعی چیزی جز این نیست

اندیشه های خود

مطالعه میتونه مرز بین حیوان و انسان رو مشخص کنه. ولی مشکل زمانی شروع میشه که ما بین انسان ها قدم میزنیم و مجبوریم برای کمتر آسیب دیدن مرزهاشون رو رعایت کنیم؛ مرزهایی که دقیقاً لبه های خودخواهیُ روی خودش داره.

بشر موجودی منطقی نیست، موجودی است منطق تراش. به هر کار دست زد و به هر چه عادت کرد، سعی میکند برای آن دلیلی بتراشد و عذر و بهانه ای بیاورد...وقتی حرف می زنیم، بیشتر میخواهیم خودمان را قانع کنیم تا دیگران را.
کسی که قانع شده باشد، کسی که به اندیشه های خود ایمان داشته باشد، اصلا حرف نمیزند.

 

📕 مرد داستان فروش
✍🏾 یوستین گوردر