مادر گفت: دردت به جانم!

وقتی بچه بودیم، مادرم یک عادت قشنگ داشت: وقتی توی آشپزخانه غذا می پخت برای خودش یواشکی یک پرتقال چهارقاچ می کرد و می خورد. من و خواهرم هم بعضی وقت ها مچش را می گرفتیم و می گفتیم: ها! ببین! باز داره تنهایی پرتقال می خوره. و می خندیدیم. مادرم هم می خندید. خنده هایش واقعی بود اما یک حس گناه همراهش بود. مثل بچه هایی که درست وسط شلوغی هایشان گیر می افتند، چاره ای جز خندیدن نداشت.
مادرم زن خانه بود (و هست). زن خانواده بود. زن شوهرش بود. تقریبا همیشه توی آشپزخانه بود. وقت هایی هم که می آمد پیش ما یک ظرف میوه دستش بود. حتی گاهگاهی هم که برای کنترل مادرانه بچه هایش سری به ما می زد. دست خالی نمی آمد: یک مغز کاهوی دو نیم شده توی دست هایش بود. یک تکه برای من، یک تکه برای خواهرم.
وقتی پدرم از سر کار می آمد، می دوید جلوی در. دست هایش را که لابد از شستن ظرف ها خیس بودند، با دستمالی پاک می کرد و لبخندهای قشنگش را نثار شوهر خسته می کرد. در اوقات فراغتش هم برایمان شال و کلاه و پلیور می بافت و من و خواهرم مثل دو تا

کلیپ و عکس

حجم فایل: 10MB

 

برای رفتن به صفحه دانلود کلیک کنید

نردبان

دزدی از نردبان خانه ای بالا رفت. 
از شیار پنجره شنید که کودکی می پرسید: خدا کجاست؟ 

صدای مادرانه ای پاسخ داد: خدا در جنگل است، عزیزم. 
کودک دوباره پرسید: چه کار می کند؟ 

مادر گفت : دارد نردبان می سازد. 
ناگهان دزد از نردبان خانه پایین آمد و در سیاهی شب گم شد!

سالها بعد دزدی از نردبان خانه حکیمی بالا می رفت. از شیار پنجره شنید که کودکی پرسید: خدا چرا نردبان می سازد؟ 

حکیم از پنجره به بیرون نگاه کرد، به نردبانی که سالها پیش، از آن پایین آمده بود و رو به کودک گفت: برای آنکه عده ای را از آن پایین بیاورد و عده ای را بالا ببرد.

 

نردبان این جهان ما و منیست
عاقبت این نردبان افتادنیست

 

لاجرم آن کس که بالاتر نشست
استخوانش سخت تر خواهد شکست

حکایت عقاب و کلاغ اثر دکتر خانلری

متوسط عمر عقاب 30 سال است و متوسط عمر کلاغ 300 سال.

عقابی در بلندای قله ی رفیعی لانه داشت.
عقاب به پایان عمرش نزدیک شده بود، اما نمی خواست بمیرد.

به یاد آورد که پدرش از پدرش که او هم از پدرش شنیده بود که:
در پایین قله کلاغی لانه دارد.

چهار نسل از خانواده ی عقاب ها این کلاغ را دیده بودند اما کلاغ هنوز به نیمه ی عمر خود نیز نرسیده بود!

عقاب در دلش به کلاغ حسادت کرد؛ تصمیم گرفت به

دزد انسانیت

دزدی فقط این نیست که ازدیوارمردم بالا بری
تواگه دروغ بگی،صداقتودزدیدی
اگه بدی کنی،خوبیو دزدیدی
اگه تهمت بزنی،آبرو رو دزدیدی
و اگه خیانت کنی،عشقو دزدیدی
ودرکل
انسـانیت رو دزدیدی

پروانه

شخصی تلاش پروانه برای بیرون آمدن از سوراخ کوچک پیله را تماشا می کرد.

 ناگهان تقلای پروانه متوقف شد و به نظر رسید که خسته شده و دیگر نمی تواند به تلاشش ادامه دهد. 
آن شخص مصمم شد به پروانه کمک کند و با برش قیچی سوراخ پیله را گشاد کرد. 
پروانه به راحتی از پیله خارج شد اما جثه اش ضعیف و بال هایش چروکیده بودند. 
آن شخص به تماشای پروانه ادامه داد. 

او انتظار داشت پر پروانه گسترده و مستحکم شود و از جثه او محافظت کند اما چنین نشد. 

در واقع پروانه ناچار شد همه عمر را روی زمین بخزد. 
و هرگز نتوانست با بال هایش پرواز کند. آن شخص مهربان نفهمید که محدودیت پیله و تقلا برای خارج شدن از سوراخ ریز آن را خدا برای پروانه قرار داده بود تا به آن وسیله مایعی از بدنش ترشح شود و پس از خروج از پیله به او امکان پرواز دهد.

نتیجه ی اخلاقی : گاهی اوقات در زندگی فقط به تقلا نیاز داریم. 
اگر خداوند مقرر می کرد بدون هیچ مشکلی زندگی کنیم فلج می شدیم. 
به اندازه کافی قوی نمی شدیم و هر گز نمی توانستیم پرواز کنیم.

آینه

من شبیه کوهم  امّا از وسط تا خورده ام
تو تصوّر می کنی چوبِ خدا را خورده ام

 

 نه! خیال بد نکن، چوب خدا اینگونه نیست
من هرآنچه خورده ام از دست دنیا خورده ام

 

 ساده از من رد نشو ای سنگدل، قدری بایست
من همان « فرش ِ گران سنگم » ، فقط پا خورده ام

 

 قطره ام امّا هزاران رود ِ جاری در من است
غرق در دلشوره ام انگار دریا خورده ام

 

 دائما در حال تغییرم ، بپرس از آینه
بارها از دیدن تصویر خود جا خورده ام

بازرگان

روزی روزگاری، بازرگان موفقی از مسافرت بازگشت و متوجه شد خانه و مغازه اش در غیاب او آتش گرفته و کالاهای گرانبهایش همه سوخته و خاکستر شده اند و خسارت هنگفتی به او وارد آمده است.

فکر می کنید آن مرد چه کرد؟ خدا را مقصر شمرد و ملامت کرد؟
و یا اشک ریخت؟
نه...
او با لبخندی بر لبان و نوری بر دیدگان سر به سوی آسمان بلند کرد و گفت : خدایا می خواهی که اکنون چه کنم؟
مرد تاجر پس از نابودی کسب پر رونق خود، تابلویی بر ویرانه های خانه و مغازه اش آویخت که روی آن نوشته بود:
مغازه ام سوخت، اما ایمانم نسوخته است

فردا باز هم شروع به کار خواهم...

قافله ی عمر

می رود قافله ی عمر،چه ها می ماند..؟
هر که غفلت کند از قافله جا می ماند

شیشه ی عمر چه زیباست ولی حساس است
که به رویش اثر ِلکه و "ها" می ماند

باید از شیشه ی خود لکه زدایی بکنی
خوب و بد در پس ِاین شیشه بجا می ماند

هر که نیکی کند و دست کسی را گیرد
دست ِاو یکسره در دست ِخدا می ماند

هر که یک ذره در این حادثه ظالم باشد
آخر ِقصــــه گرفتـــــــار ِبلا می مانـــد

 

===============================

 

ز شاهی تا گدایی یک وجب نیست
اگر شاھی گدا گردد عجب نیست
اگر مَردی بہ مَردی زندگی کن
سرافرازی از این فرخندگی کن
مشو ھرگز غلام و بندہ‌ی زر
بہ درگاہ خدایت بندگی کن

دکتر علی شریعتی

نه مرگ آنقدر ترسناک است
و نه زندگی آنقدر شیرین که آدمی
پای بر شرافت خود بگذارد...

 

👤دکتر علی شریعتی

 

⬛️ 2 آذر زادروز دکتر علی شریعتی نویسنده، جامعه‌شناس، تاریخ‌‌شناس، فیلسوف و پژوهشگر دینی ایرانی، روحش شاد و یادش جاودان