آدم های صبور یه خصوصیت عجیب دارن ...
بی نهایت لبخند می زنن ...
این لبخند شاید تو نگاه اول حس گذشت بده ...
اینکه «هر زخمی زدی ، هر چیزی که گفتی فدای سرت ، من فراموش می کنم »...
ولی آدم های صبور هیچوقت هیچ چیزی رو فراموش نمی کنن ،زخمارو می شمارن ،حرفارو مرور می کنن و همچنان لبخند می زنن ...
یه روز که صبوری دیگه جواب نداد ، با همون لبخند تو یه چشم بهم زدن برای همیشه فراموشت می کنن ...
انگار که هیچوقت تو زندگیشون نبودی ...
آدم های صبور تا یه جایی میگن فدای سرت...
👤حسین حائریان
یک سینه حرف هست
ولی نقطه چین بس است...!!
👤حامد عسگری
هرگز فورا بدبختی کسی را باور نکنید !
بپرسید که می‌تواند بخوابد یا نه ؟
اگر جواب مثبت باشد،
همه‌چیز روبراه است !
همین کافی است !
👤 لویی فردینان سلین
« زندگی » و « زمان » معلم های
شگفت انگیزی هستند.
« زندگی » به ما می آموزد از
« زمان» درست استفاده کنیم.
و « زمان » به ما ارزش
« زندگی » را می آموزد.
آدم واقعی...
آدم واقعی را باید پیدا کرد.
آدمی که سوادش به مدرکش نباشد،
زیباییش به چشم و ابرویش نباشد،
دلبریش به قد و قامتش نباشد.
آدمی که زخم‌هایش را پنهان نکند.
آدمی که وقتی روبه‌رویت نشست،
جوری چشمهایش را ریز کند انگار دارد به مهمترین جملات زندگیش گوش می‌دهد.
آدمی که وقتی به حرف زدن می‌افتد،
یا چشمهایش پر از اشک بشود،
یا بزند زیر خنده.
آدمی که مهربانیش در قفس کلماتش گرفتار نباشد،
آدمی که دلخوریهایش از راه دور معلوم باشد.
آدمی که موقع دروغ گفتن لکنت زبان بگیرد.
آدمی که نگاه ناپاک نداشته باشد.
آدمی که حرف مردم را نشنود، تکرار نکند،
برایش مهم نباشد.
آدمی که از رسوایی نترسد، رسوایی را نفهمد، رسوایی برایش مهم نباشد.
آدمی که نقاب را نشناسد،
آدمی که نقاب نداشته باشد.
آدمی که دلش شیشه‌ای باشد.
آدمی که واقعی باشد...
متن از امیرعلی بنی‌اسدی
آدمی که تنها قوی شدن رو یاد بگیره
مثل آدمیه که بتونه تنها توی جنگل زنده بمونه
و این آدم حالا دیگه شکست ناپذیر میشه
البته که تعریف شکست ناپذیر کسى نیست که
شکست نمیخوره بلکه کسیه که بلند شدن دوباره
بعد از شکست ها رو یاد گرفته و حالا میشه گفت کسی که از اعماق چاه مشکلات به تنهایی خارج بشه
قدرت روبرو شدن با انواع طوفان های زندگی رو داره
پس اگه در اون موقعیتی, نترس و به تلاش ادامه بده
چون چیزی که آخرش برات میمونه
یک آدم قوی و مستقله که به خداش تکیه کرده و به خودش افتخار میکنه...
وقتی میتوانستم صحبت کنم، گفتند: گوش کن...
وقتی میتونستم بازی کنم ، مرا کار کردن آموختند...
وقتی کاری پیدا کردم ، ازدواج کردم...
وقتی ازدواج کردم ، بچه ها آمدند...
وقتی آنها را درک کردم ، مرا ترک کردند...!!!
وقتی یاد گرفتم چگونه زندگی کنم، زندگی تمام شد...!
زیبا زندگی کنید, زندگی کوتاه است...
حقیقت آیینه‌ای بود که از آسمان به زمین افتاد و شکست،هرکس تکه‌ای از آن را برداشت خود را در آن دید،گمان کرد حقیقت نزد اوست
حال آنکه حقیقت نزد همگان پخش بود!
👤 مولانا
📚 فیه ما فیه
آدما فقط متوجه تغییر رفتارمون باهاشون میشن
ولی هیچ وقت متوجه رفتارشون نمیشن که باعث تغییر ما شده...
واقعیت این است که ؛
هر کسی آزرده ات خواهد کرد
فقط باید کسانی را پیدا کنی
که ارزشِ تحمل رنج را داشته باشند...
باب مارلی
