شادمان بودن وضعیتی ناخودآگاه است؛ توجه بیش از اندازه به آن، دستیابی به آن را بسی دشوارتر خواهد کرد. چنان که "جان استوارت میل" گفته است: " کافی است که از خود بپرسید که آیا شادید تا دیگر شاد نباشید."
شادمانی آن چیزی نیست که احتمالا شما فکر می‌کنید. این پنداری طبیعی به نظر می‌رسد که شادمانی را معادلِ لذت بدانیم؛ در حالیکه لذت گذراست و شادمانی وابسته است به چیزهایی مانند کرامت، عزت‌نفس، تعهد و مسئولیت‌پذیری. ارسطو این را دریافته بود که اظهار کرد: "شادمانی تجربه نیست؛ بلکه فعالیت است."
✍️ مارک ورنون
هیچوقت هیچ چیز را
بی جواب نگذار
جواب نگاه مهربان رابالبخند
جواب دورنگی راباخلوص
جواب مسئولیت راباوجدان
جواب خشم راباصبوری
جواب گناه رابا بخشش...
افکار منفی مثل حسادت، نفرت و خشم نسبت به دیگران
مثل این است که زهر بخوریم اما امیدوار باشیم دیگران بمیرند...
پولدار بودن یا نبودن،
ازدواج کردن یا نکردن،
درس خوندن یا نخوندن،
خوشگل بودن یا نبودن،
مساله این نیست،
مساله
خوشحال زندگی کردنه!
لذت بردن!
هم اینک، همینجا زندگی کن!
زندگی کردن در امید، زندگی کردن در آینده است
و این خود به تعویق انداختن زندگی به معنای واقعیست.
این نه راه زندگی کردن، که راه خودکشی است.
هیچ احتیاجی به امید نیست و هیچ احتیاجی به احساس ناامیدی هم نیست.
هم اینک، همینجا زندگی کن.
زندگی به طرز فوق العاده ای لذت بخش است.
همینجا دارد می بارد و تو جای دیگری را می نگری.
اشو
الماسهای آگاهی
١_ ترسناک ترین جای جهان ذهن شماست.
٢_ عمل باشید نه عکس العمل ، صدا باشید نه انعکاس صدا .
۳_ مراقب بدن خود باشید ، زیرا تنها جایی است که تا آخر عمر در آن زندگی می کنید .
٤_ اجازه ندهید رفتار دیگران آرامش درونی شما را بهم بزند .
٥_ آرزو کردن برای اینکه جای شخص دیگری باشید ، یعنی نادیده گرفتن خودتان.
٦_ ارزش شما با رفتار دیگران با شما، تعیین نمیشود.
٧_ اگر کسی کار اشتباهی انجام داد، همه خوبی هایش را فراموش نکنین.
٨_ قهرمان بودن یعنی ایمان به خود، وقتی دیگران به شما اعتقادی ندارند.
٩_ کسانی که در گذشته زندگی می کنند، آینده خود را محدود می کنند.
١٠_ هیچ یک از ما برنده یا بازنده به دنیا نیامده ایم ، انتخاب کننده به دنیا آمده ایم .
حرف مردم مانند موج دریاست اگرمقابلش بایستی خسته میشوی
واگربا آن همراهےکنی
غرق میشوی
قرار نیست که همه آدمهاشمارا درک کنندآنها حق دارند نظردهند وشما کاملا حق داریدآنرا نادیده بگیرید.
اغلب ما "سواد رابطه" نداریم...
بلد نیستیم بفهمیم دنیای آدمها با هم فرق دارد
توقع داریم کسی که با ماست، خود ما باشد
حتی حاضر نیستیم به نیازها , خواسته ها و علایق او توجه کنیم
غرور خودمان را بسیار دوست داریم!
اما توقع داریم او غرور و نیاز و توقع نداشته باشد !
و درکش سخت است برای ما
که او دنیایی دارد که خودش ساخته و آن را صرفا با ما به اشتراک گذاشته...
نه اینکه بخواهد بر اساس خواسته ی ما دنیای تازه ای بسازد...
ما بلد نیستیم کنار هم باشیم...
گاهی برای آرام بوردن
باید وقت گذاشت، نفس کشید
مکانی آرام پیدا کرد و به هیچ چیز فکر نکرد
.
.
.
اگر خواستی خود را بدانی، ببین به چه دل بسته ای!
دیگران امید ما را خوش خیالی می دانند
مثبت اندیشی ما را فکر احمقانه می دانند
اهداف ما را دست نیافتنی می دانند
جنگندگی ما را تلاش بیهوده می دانند
اما....
اما همین امید،مثبت اندیشی،اهداف و مخصوصا جنگندگی است که ما را متمایز میکند
گاهی برای برنده شدن،
دست به کارهایی میزنیم که با ارزشهای درونی ما ناسازگار است
در این موارد، بازنده ی اصلی ما هستیم
جبران آنچه به سبب خاموش ماندنت به دست نیاورده ای
آسان تر است از به دست آوردن آنچه به گفتن از دست داده ای
