یعنی وقتی به گذشته نگاه میکنیم، در خلوت، هنگامی که با حافظه مان و محک وجدان مان روبرو میشویم، اگر لبخندی بنشیند بر لب مان و راضی باشیم از بخت بلندی که با ما همراه بوده که توانستهایم در مسیر خوبی قدم برداریم، این لبخند یعنی بالاترین لذت. درست طعم شهد دیدار خدا را میدهد.
۳۱ ارديبهشت ۹۸، ۱۶:۱۸
پاسخ:
دقیقا هیچی ارزش تلخ کردن اون طعم رو نداره...
کاربران بیان میتوانند بدون نیاز به تأیید، نظرات خود را ارسال کنند. اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.
کى رفته اى ز دل که تمنا کنم تو را کى گشته اى نهان که هویدا کنم تو را
غایب نگشته اى که شوم طالب حضور غافل نگشته اى که خدایا کنم تو را
با صد هزار جلوه برون آمدى که من با صد هزار دیده تماشا کنم تو را