دعوای زرگری

در "روزگاران قدیم" هر گاه مشتری به ظاهر پولداری وارد بعضی از "دکان‌های زرگری" می‌شد و از کم و کیف و عیار و "بهای جواهر" پرسشی می‌کرد، زرگر فوراً بهای جواهر مورد پرسش را چند برابر بهای واقعی آن اعلام می‌کرد و به شکلی (مانند علامت یا چشمک و فرستادن شاگردش)، زرگر مغازه همسایه را خبر می‌کرد تا وارد "معرکه" شود.
 
زرگر دوم که به "بهانه‌ای" خود را نزدیک می‌کرد به مشتری می‌گفت که همان جواهر را در

پادشاه و دو پسر

"پادشاهی" چند پسر داشت، یکی از آنها کوتاه قد و لاغر اندام و بدقیافه بود ولی دیگران همه قدبلند و زیبا روی بودند.

شاه به او با نظر نفرت و خواری می نگریست، و با آن نگاهش او را تحقیر می کرد. آن پسر از روی هوش و بصیرت فهمید که چرا پدرش با نظر "تحقیرآمیز" به او می نگرد، به پدر رو کرد و گفت:

ای پدر! "کوتاه خردمند" بهتر از "نادان قد بلند" است، چنان نیست که هرکس قامت بلندتر داشته باشد، ارزش او بیشتر است.

اتفاقا در آن ایام سپاهی از دشمن برای جنگ با سپاه شاه فرا رسید. نخستین کسی که

ظاهر و باطن

انسانها را
با ظاهرشان
قضاوت نکنید
ممکن است
یک قلب ثروتمند
در زیر یک کت کهنه
پنهان باشد...

زن هاى عاشق گیر میدهند!

من که میگویم ؛ "گیر دادنِ زن ها اصلاً چیز بدی نیست..."

 

زنی که گیر میدهد،

یعنی تو را دوست دارد ،زیاد هم دوست دارد..

زنی که مقصدِ نگاهِ تو برایش مهم است،

میترسد که از چشمانت افتاده باشد..

زنی که برایش مهم باشد که تو محبت و توجهت را کجا و چه اندازه خرج میکنی ،کاملاً معصومانه ،ترسِ از دست دادنِ تو را دارد ... زنی که با بی توجهی ات بغضش میگیرد ،

بی پناه است و جز تو کسی را ندارد ...

غر زدن و گیر دادن ...

شیرِ اطمینانِ دوست داشتنِ زن هاست...

 

زنی که دوستت ندارد، گیرهایش را جای دیگری میدهد

محال است زنی بی عشق ، پسرش را روی بالش بگذارد ...

این به تو بستگی دارد ...

که زنی که کنارت نفس می پکشد ،عاشقت باشد یانه!

نباید به گیر دادنِ زن ها گیر داد... 

 

زن های عاشـــ♥️ـــق گیر میدهند

زن های وفادار، بیشتر...!!!

دوست داشتن

به دست آوردن کسی که دوستش داری

 

تازه اول ماجراست...

 

دوست داشتن نگهداری می خواهد...

زندگى کن، شاد باش...

عمر میگذرد

و من بیش تر میفهمم

که هیچ چیز در دنیا

ارزش گریه کردن را ندارد!

ما آدم ها مدام چیزهایی را که اسمشان را مصیبت و بدبختی میگذاریم

در سرزمین افکارمان میچرخانیم و دور میکنیم و همین باعث میشود در صدسالگی حسرتِ لذت نبردن از زندگی را بخوریم!

شاید کلمه ی رها کردن و فرار کردن برای چنین لحظاتی به وجود آمده اند...

از غصه هایت فرار کن

در ناکجا آبادِ درونت رهایش کن؛

و به دنبال هر چیز که شادت میکند روانه شو...

زندگی اگر چیزهای زیادی برای گریه کردن دارد،

چیزهایی هم برای لبخند زدن دارد

 

فقط کافیست از ته دلت بخواهی که زندگی را زندگی کنی...

یک دعا از ته قلب

یک ترانه می تواند 

لحظه ای را تغییر دهد

یک ایده می تواند

 دنیایی را عوض کند

یک قدم می تواند 

سفری را آغاز کند

اما

یک دعا می تواند 

هر ناممکنی را ممکن کند...

 

 

"درسته سرنوشت نوشته شده و تقدیر ما از پیش تعیین شده است ولى دعا میتونه از فضا، زمان، مکان و حتى ابعاد با سرعتى فراى تصور عبور کنه... به قبل از همهء آفرینش! به جایى که دارن تقدیرتو مینویسن! اونجاست که حتى نویسنده سرنوشت به درخواست تو سرنوشتتو مینویسه، فقط باید به بزرگى و مهربونى خدا باور داشت و زندگیمون رو بر اساس رضایت ❤️الله❤️ تنظیم کرد"

نفس نفس با خدا باش

" زندگی "

 

به من یاد داده

برای داشتن 

 

         آرامش و آسایش

 

امروز را با خدا قدم بر دارم

و 

فردا را به او بسپارم...

علایق شخصى

دلیل بیشتر استرس، اضطراب و افسردگى هامون اینه که:

وجود خودمونو نادیده میگیریم و براى خشنود کردن دیگران زندگى میکنیم...

نوشیدن آب

 گویند در عصر سلیمان نبی پرنده اى براى نوشیدن آب به سمت برکه اى پرواز کرد،اما چند کودک را بر سر برکه دید، پس آنقدر انتظار کشید تا کودکان از آن برکه متفرق شدند

همین که قصد فرود بسوى برکه را کرد،اینبار مردى را با محاسن بلند و آراسته دید که براى نوشیدن آب به آن برکه مراجعه نمود .

پرنده با خود اندیشید که این مردى باوقار و نیکوست و از سوى او آزارى به من مُتصور نیست.

پس نزدیک شد، ولی آن مرد سنگى به سویش پرتاب کرد و چشم پرنده معیوب و نابینا شد.

شکایت نزد سلیمان برد.

پیامبر آن مرد را احضار کرد، محاکمه و به قصاص محکوم نمود و دستور به کور کردن چشم داد.

آن پرنده به حکم صادره اعتراض کرد و گفت:چشم این مرد هیچ آزارى به من نرساند،

بلکه ریش او بود که مرا فریب داد!

و گمان بردم که از سوى او ایمنم پس به عدالت نزدیکتر است اگر محاسنش را بتراشید تا دیگران مثل من فریب ریش او را نخورند!

 

👤 دهخدا،چرند و پرند