افراد تحقیر کننده

افراد تحقیر کننده نقش چاقو را در هر محفلی دارند . زبانی به زهرآگینی تیغ‌های خارپشت دارند. شما هیچگاه از این‌ها تعریفی بدون نقص نمی‌شنوید. آنها همواره در هر صفحه‌ای سفید لکه‌ای سیاه پیدا خواهند کرد.

افراد این گروه سفیهانه دیگران را کوچک می‌کنند تا از خود فردی بزرگتر بسازند. این افراد اعتماد بنفس اندکی دارند و همواره حس می‌کنند وجود صفات مثبت در شما یا دیگران آنها را تهدید میکند. تنها طریقی که افراد این گروه برای ادامه‌ی حیات اجتماعی بلدند بریدن و کوچک کردن تصویر دیگران است تا مبادا از تصویر ذهنی آن‌ها از خودشان بزرگتر باشد.

 

📕 آدم‌ های سمی
✍️ لیلیان گلاس

آفرینش

_ یعنی به نظر تو، همان خدایی که توفان می‌فرستد، گندم هم می‌سازد؟
یعنی دو کار کاملا متفاوت انجام میدهد؟

- ایلیا پرسید: «کوه پنجم را میبینی؟
از هر طرف که نگاهش کنی، متفاوت به نظر میرسد.
اما همان کوه است.
تمام آفرینش چنین است:
آفرینش، چهره‌های گوناگون یک خداست.

 

✍️ پائولو کوئلیو

📕 کوه پنجم

میل سیری ناپذیر

تمام مدت عمر با افرادی سر و کار داشته‌ام که میل سیری ناپذیری برای یک خواسته‌ی جدید داشته‌اند. یک قطعه زمینِ دیگر، یک ملک دیگر، یک ماشین مدل بالا، یک وسیله‌ی جدید.
انگار همه چیز را می‌خواهند ببلعند؛ اما وقتی با این آدم‌ها حرف می‌زنید و می‌خواهند درمورد احساساتشان بگویند، می‌دانی چه می‌گویند؟ آن‌ها با داشتن اینهمه رفاه و امکانات هنوز به دنبال محبت هستند‌.

چنان تشنه‌ی محبت بوده‌اند که به اشتباه چیزهای دیگری را جایگزین آن کرده‌اند. آن‌ها به شدت رو به مادیات آورده‌اند و چشم دارند که معنویات به دنبال آن‌ها بدود. هیچگاه نمی‌توان مادیات را جایگزین مهر و محبت و عشق کرد.

 

✍️ میچ آلبوم
📕 سه‌شنبه‌ ها با موری

آیه های زندگی

إِنَّ رَبَّکُمُ اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ یُغْشِی اللَّیْلَ النَّهَارَ یَطْلُبُهُ حَثِیثًا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَالنُّجُومَ مُسَخَّرَاتٍ بِأَمْرِهِ أَلَا لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ تَبَارَکَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ

پروردگار شما، خداوندی است که آسمانها و زمین را در شش روز [= شش دوران‌] آفرید؛ سپس به تدبیر جهان هستی پرداخت؛ با (پرده تاریک) شب، روز را می پوشاند؛ و شب به دنبال روز، به سرعت در حرکت است؛ و خورشید و ماه و ستارگان را آفرید، که مسخّر فرمان او هستند. آگاه باشید که آفرینش و تدبیر (جهان)، از آن او (و به فرمان او) ست! پر برکت (و زوال‌ناپذیر) است خداوندی که پروردگار جهانیان است! (اعراف/٥٤)

 

 

 

وَجَاوَزْنَا بِبَنِی إِسْرَائِیلَ الْبَحْرَ فَأَتَوْا عَلَىٰ قَوْمٍ یَعْکُفُونَ عَلَىٰ أَصْنَامٍ لَّهُمْ قَالُوا یَا مُوسَى اجْعَل لَّنَا إِلَٰهًا کَمَا لَهُمْ آلِهَةٌ قَالَ إِنَّکُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ

و بنی اسرائیل را (سالم) از دریا عبور دادیم؛ (ناگاه)

چشم ها را جدی بگیریم

چشم ها داستان های زیادی برای گفتن دارند...

 

بیشتر از دهن ها..!

دهن ها خجالتی اند...

ملاحظه کارند...

ساکت میشن...

لوس میشن...

ناراحت میشن...

اون حرفی که نباید رو میزنن و اونی که باید رو نه!

 

اما چشم ها نه...

سیاست ندارند...

پنهون کاری بلد نیستن...

اما تا دلت بخواد صادق ان...

باید ها و نباید هارو باهم لو میدن!

 

به چشم ها بیشتر از دهن ها میشه اعتماد کرد... جدیشون بگیریم!

خود را دریاب...

هر چه را که به دیگری بدهی ، میچرخد و به خودت برمی گردد:

به دیگری بی احترامی میکنی، در واقع نشان می دهی که خودت قابل احترام نیستی.

حقوق شهروندی را رعایت نمی کنی،خود ، در جایی بدون فرهنگ و تمدن زندگی خواهی کرد.

دیگران را نمی بخشی،
خودت در تب و تاب خواهی بود.

به دیگری خشم میگیری ، قبل از آن خودت در خشمت خواهی سوخت چون از تو برخاسته است.

سکوت نمی کنی ، خودت در ازدحام و شلوغی خواهی بود.

گوش نمی کنی ، شنیده نمی شوی.

دیگران را نمی بینی ، نادیده گرفته خواهی شد.

به بدنت توجه نمیکنی، بدنت به تو بی توجهی می کند و بیمار می شوی.

دیگران را مسخره میکنی ، خودت دلقک تر جلوه میکنی.

از دیگری و شرایط نفرت داری ، اما این خودت هستی که مسموم از سم نفرت درون خودت میشوی.

صبور نیستی ، آرامش و نتیجه مطلوب را از دست میدهی.

دوست نمی داری، دوست داشتنی نمی شوی.

خود را دریاب...

 

بیرون زتو نیست
هر چه در عالم هست
در خود بطلب
هر آنچه خواهی
که تویی

 

👤مولانا

حرف های سبک دلخراش

حواسمان نیست که چه راحت با حرفی که در هوا رها میکنیم
چگونه یک نفر را به هم میریزیم!

چند نفر را به جان هم می اندازیم!

چه سرخوردگی یا دلخوری هایی به جای میگذاریم!
چقدر زخم میزنیم...!

حواسمان نیست؛ که ما میگوییم  و رد میشویم و میگذاریم به پای رک بودنمان...

اما یکی ممکن است گیر کند!
بین کلمه های ما... بین قضاوتهای ما...
بین برداشت های ما..

دلی که میشکنیم ارزان نیست...

مجموعه تکست گرافی 1398/12/19

شتاب عمر

اونقدر آدمها قبل من و تو غصه خوردن، لب پنجره سیگار کشیدن، عاشق شدن، فارغ شدن، فحش دادن..
اونقدر آدمها قبل من و تو بردن، باختن، گذاشتن رفتن، گم و گور شدن..

اونقدر آدمها قبل من و تو به گذشتشون فکر کردن، حسرت خوردن، بغض کردن..
حالا کجان؟

رها کن رفیق.. رها کن بره..

گله ها را بگذار !
ناله ها را بس کن !

روزگار گوش ندارد که تو هی شِکوه کنی !

زندگی چشم ندارد که ببیند اخم دلتنگِ تو را !

فرصتی نیست که صرف گله و ناله شود !

تا بجنبیم تمام است تمام !

روزها  رو  دیدی که به برهم زدن چشم گذشت …؟

یا همین سال جدید !
باز کم مانده به عید !
این شتاب عمر است …

 

🔸من و تو باورمان نیست که نیست...

خشونت و مهرورزی خوانواده

در ایران پدرها و مادرها مقابل فرزندشون همدیگر را نوازش نمی کنند و در آغوش نمی کشند و اینکار رو مقابل کودک زشت می دانند...

اما هنگام مشاجره رعایت فرزند را نمی کنند و مقابل او با هم مشاجره می کنند و فرزند چه بسا از داد و بیداد آنها به گریه می افتد! خوب در ایران کودکان از کجا مهرورزی بیاموزند؟
نوازش و مهرورزی در مدرسه ممنوع است.
در خانواده ممنوع است.

پس ذهن کودک در ایران بیشتر از مهرورزی، خشونت را می آموزد.

جان لنون چه زیبا گفته: در جهانی زندگی می‌کنیم که باید پنهانی عشق ورزی کرد، در حالی‌ که در روز روشن خشونت را تمرین میکنند.

بیایید مهربان باشیم...