برای هنرمند شدن لازم نیست حتما عینک گرد بزنی، لباس‌های سه سایز بزرگتر از خودت بپوشی، شال گردن بلد باشی گره بزنی، سیگار پشت سر هم دود کنی و آهنگ‌های خارجکی را از بَر باشی و بتوانی چند ساعت بی وقفه درباره رئالیسم و سورئالیسم و همه ایسم‌ها، حرف بزنی. برای هنرمند شدن حتی لازم هم نیست اسم تمام شخصیت‌های هنری را حفظ باشی و طوری از عمه فلان شاعر حرف بزنی که انگار با خدا بیامرز چند سالی کنار هم زندگی کرده‌اید، آن هم شبانه‌روزی.
می‌توانی بلد هم نباشی طرحِ لبخندی مثل مونالیزا بزنی. برای هنرمند شدن کافی‌ست بتوانی چهره‌ها را طرح بزنی. لبخند زدنشان را، حرکت‌های خاصشان را، بلد باشی به موقع دستی بفشاری، لبخند بزنی، حرف بزنی، گوش بدهی و خیلی کارهای دیگر. حتی گاهی هنر است بلد بودن فاصله گرفتن و رفتن.
هنر در زندگی جریان دارد. زندگی را هنرمندانه باید گذراند. هنرمند زندگی خود و اطرافیانتان باشید.
