در زندگى کسانى هستند
که مثل کتاب‌ها حرف مى‌زنند،
این افراد تصور مى‌کنند براى این که دیگران به حرف‌هایشان گوش دهند باید لحنى جدى به کار ببرند.
با صدایى وحى مانند حرف بزنند.
از این آدم‌ها باید دورى کرد.
بیشتر از یک دقیقه نمی‌توان مؤدبانه به حرف‌هایشان گوش داد...
حتی وقتى از حقیقت حرف مى‌زنند،
حقیقت را با آنچه مى‌گویند مى کُشَند.
ولى شگفت‌آورترین شگفتی‌ها برخورد
اینجا و آنجا با آدم‌هایى است
که بلدند مثل کتاب‌ها ساکت بمانند.
آدم از نشست و برخاست
با این افراد خسته نمى‌شود.
چنان خودمانى‌اند که انگار آدم با خودش تنهاست؛
رها،
آرام
و دست‌خوش سکوتى
که حقیقت همه چیز است.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.