اکثر مردم هنگامی که به پایانِ کار می‌رسند و نظری بر گذشته می‌افکنند، درمی‌یابنند که سرتاسرِ زندگی را چون چیزی گذرا زیسته‌اند و با حیرت مشاهده می‌کنند که آنچه بی‌اعتنا از کنارش گذشته‌اند و لذّتی از آن نبرده‌اند، همان زندگیشان بوده است؛ یعنی همان چیزی که به خاطرش زندگی کرده‌اند. انسان فریاد بر می‌آورد که امید و آرزو او را فریفته‌اند تا این‌که عاقبت در آغوش مرگ به رقص درآید! آه چه مخلوق حریصِ سیری ناپذیری است این انسان!
جهان و تاملات فیلسوف
آرتور شوپنهاور
سوره حدید آیه سه،
محمد، ۲۵،
و حجر، آیه سه،
در این ها نکته جالبی است. که آرزوی دور و دراز یک عامل شیطانی است. به نوعی یک عذاب است. که اگر خداوند بر شخصی قهر گیرد، او را به آرزوی دراز درخواهد افکند.
بسیار ظریف است که چطور این نگاه به درستی فهمیده شود.
ممنون به خاطر این پست..