مجموعه جملات زیبا از پیامبر اسلام (ص)

پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) از طرف خدا به عنوان رحمه للعالمین، سراج منیر، چراغ روشنگر و مایه هدایت همه انسان‌ها معرفی شده‌اند. جملات آن حضرت در همه اعصار و زمان‌ها روشنگر راه خواهند بود. از طرفی خواندن جملات حکمت آمیز همواره باعث زنده شدن دل و عبرت گرفتن می‌شود. چه بسیار سخنانی که از بزرگان علم و ادب نقل شده و دهان به دهان می‌چرخد اما از زیباترین جملات پیامبر خودمان بی‌اطلاع هستیم. در مطلب پیش روی شما سعی شده بهترین جملات پیامبر که کوتاه و قابل نقل باشند، انتخاب شود که شما را به خواندن آنها و تدبر در این جملات دعوت می‌کنیم.

سخت‌ترین دشمن تو، همانا نفس اماره است که در میان دو پهلوی تو جا دارد.
دلاورترین مردم آن است که بر هوای نفس، غالب آید.
با هوای نفس خود نبرد کنید تا مالک وجود خود گردید.
خوشا به حال کسی که توجه به عیوب خود، او را از توجه به عیوب دیگران باز دارد.
راستی به دل آرامش می‌بخشد و از دروغ، شک و پشیمانی می‌زاید.
مؤمن آسان انس می‌گیرد و مأنوس دیگران می‌شود.
مؤمنان همچو اجزای یک بنا، همدیگر را نگاه می‌دارند.
مَثَل مؤمنان در دوستی و عُلقه به یکدیگر، مَثَل پیکری است که چون عضوی از آن به درد بیاید، باقی اعضا به تب و بی خوابی دچار می‌شوند.
مردم مانند دانه‌های شانه، با هم برابرند.
دانش جویی بر هر مسلمانی واجب است.
تا دل درست نشود، ایمان درست نخواهد شد و تا زبان درست نشود، دل درست نخواهد بود.
تا عقل کسی را نیازموده‌اید، به اسلام آوردن او وقعی نگذارید.
تنها به عقل می‌توان به نیکی‌ها رسید. آنکه عقل ندارد از دین تهی است.
زیان نادانان، بیش از ضرری است که تبهکاران به دین می‌رسانند.
هر صاحب خردی از امت مرا چهار چیز ضروری است: گوش دادن به علم، به خاطر سپردن و منتشر ساختن دانش و بدان عمل کردن.
مؤمن از یک سوراخ، دو بار گزیده نمی‌شود.
من برای امت خود، از بی تدبیری بیم دارم نه از فقر.
خداوند زیباست و زیبایی را دوست می‌دارد.
خداوند، مؤمن صاحب حرفه را دوست دارد.
تملّق، خوی مؤمن نیست.
چه بسا که از خودستایی، از قدر خود می‌کاهند و از فروتنی، بر مقام خود می‌افزایند.
خدایا! فراخ‌ترین روزیِ مرا در پیری و پایان زندگی، کرامت فرما.
از جمله حقوق فرزند بر پدر این است که نام نیکو بر او بگذارد و نوشتن به او بیاموزد و چون بالغ شد، او را همسر انتخاب کند.
صاحب قدرت، آن را به نفع خود به کار می‌برد.
سنگین‌ترین چیزی که در ترازوی اعمال گذارده می‌شود، خوش خویی است.
سه امر، شایسته توجه خردمند است: بهبودی زندگانی، توشه آخرت، عیش حلال.
خوشا کسی که زیادی مال را به دیگران ببخشد و زیادی سخن را برای خود نگاه دارد.
مرگ، ما را از هر ناصحی بی نیاز می‌کند.
این همه حرص حکومت و ریاست و این همه رنج و پشیمانی در عاقبت!
عالم فاسد، بدترین مردم است.
هر جا که بدکاران حکمروا باشند و نابخردان را گرامی بدارند، باید منتظر بلایی بود.
نفرین باد بر کسی که بار خود را به دوش دیگران بگذارد.
زیبایی شخص، در گفتار اوست.
عبادت، هفت گونه است که از همه والاتر، طلب روزی حلال است.
نشانه خشنودی خدا از مردمی، ارزانی قیمت‌ها و عدالت حکومت آنهاست.
هر قومی شایسته حکومتی است که دارد.
از ناسزا گفتن، به جز کینه مردم، سودی نمی‌بری.
پس از بت پرستیدن، آنچه به من نهی کرده‌اند، در افتادن با مردم است.
کاری که نسنجیده انجام شود، بسا که احتمال زیان دارد.
آنکه از نعمت سازش با مردم محروم است، از نیکی‌ها یکسره محروم خواهد بود.
از دیگران چیزی نخواهید گرچه یک چوب مسواک باشد.
خداوند دوست ندارد که بنده‌ای را بین یارانش، با امتیاز مخصوص ببیند.
مؤمن، خنده رو و شوخ است، و منافق، عبوس و خشمناک.
اگر فال بد زدی، به کار خود ادامه بده و اگر گمان بد بردی، فراموش کن و اگر حسود شدی، خوددار باش.
دست یکدیگر را به دوستی بفشارید که کینه را از دل می‌برد.
هر که صبح کند و به فکر اصلاح کار مسلمانان نباشد، مسلمان نیست.
خوشرویی کینه را از دل می برد.
مبادا که ترس از مردم، شما را از گفتن حقیقت باز دارد!
خردمندترین مردم کسی است که با دیگران بهتر بسازد.
در یک سطح زندگی کنید تا دل‌های شما در یک سطح قرار بگیرد. با یکدیگر در تماس باشید تا به هم مهربان شوید.
هنگام مرگ، مردمان می‌پرسند از ثروت چه باقی گذاشته؟ فرشتگان می‌پرسند از عمل نیک چه پیش فرستاده؟
منفورترین حلال‌ها نزد خداوند، طلاق است.
بهترین کار خیر، اصلاح بین مردم است.
خدایا، مرا به دانش، توانگر ساز و به بردباری، زینت بخش و به پرهیزکاری، گرامی بدار و به تندرستی، زیبایی ده.
نیرومندی به زور بازو نیست؛ نیرومند کسی است که بر خشم خود غالب آید.
بهترین مردم، سودمندترین آنان به حال دیگرانند.
بهترین خانه شما آن است که یتیمی در آن به عزّت زندگی کند.
چه خوب است ثروت حلال در دست مرد نیک.
رشته عمل، از مرگ بریده می‌شود مگر به سه وسیله: خیراتی که مستمر باشد، علمی که همواره منفعت برساند، فرزند صالحی که برای والدین دعای خیر کند.
پرستش کنندگان خدا سه گروهند: یکی آنان که از ترس، عبادت می‌کنند و این عبادت بردگان است؛ دیگر آنان که به طمعِ پاداش، عبادت می‌کنند و این عبادت مزدوران است؛ گروه سوم آنان که به خاطر عشق و محبت، عبادت می‌کنند و این عبادت آزادگان است.
سه چیز نشانه ایمان است: دستگیری با وجود تنگدستی، از حق خود به نفع دیگری گذشتن، به دانشجو علم آموختن.
دوستی خود را به دوست ظاهر کن تا رشته محبت محکم‌تر شود.
آفت دین سه چیز است: فقیه بدکار، پیشوای ظالم، مقدس نادان.
مردم را از دوستان‌شان بشناسید، چه، انسان همخوی خود را به دوستی می‌گیرد.
گناه پنهان، به صاحب گناه زیان می‌رساند؛ گناه آشکار، به جامعه.
در بهبودی کار دنیا بکوشید اما در کار آخرت چنان کنید که گویی فردا رفتنی باشید.
روزی را در قعر زمین بجویید.
فقری سخت‌تر از نادانی و ثروتی بالاتر از خردمندی و عبادتی والاتر از تفکر نیست.
از گهواره تا گور دانشجو باشید.
دانش بجویید گرچه به چین باشد.
شرافت مؤمن در شب زنده‌داری و عزت او در بی نیازی از دیگران است.
دانشمندان، تشنه آموختن‌اند.
دلباختگی، کر و کور می‌کند.
دست خدا با جماعت است.
پرهیزکاری، جان و تن را آسایش می‌بخشد.
هر کس چهل روز به خاطر خدا زندگی کند، چشمه حکمت از دلش به زبان جاری خواهد شد.
با خانواده خود به سر بردن، از گوشه مسجد گرفتن، نزد خداوند پسندیده‌تر است.
بهترین دوست شما آن است که معایب شما را به شما بنماید.
دانش را به بندِ نوشتن در آورید.
هر چه فرزند آدم پیرتر می‌شود، دو صفت در او جوان‌تر می‌گردد: حرص و آرزو.
دو گروه از امت من هستند که اگر صلاح یابند، امت من صلاح می‌یابد و اگر فاسد شوند، امت من فاسد می‌شود: علما و حکّام.
شما همه شبان و مسئول نگاهبانی یکدیگرید.
نمی‌توان همه را به مال راضی کرد اما به حُسن خُلق، می‌توان.
ناداری بلاست؛ از آن بدتر، بیماری تن، و از بیماری تن دشوارتر، بیماری دل.
مؤمن، همواره در جستجوی حکمت است.
از نشر دانش نمی‌توان جلو گرفت.
دل انسانی همچو پری است که در بیابان به شاخه درختی آویزان باشد، از ورزش بادها دایم در انقلاب است و زیر و رو می شود.
مسلمان آن است که مسلمانان از دست و زبان او در آسایش باشند.
رهنمای به کار نیک، خود کننده آن کار است.
هر دل سوخته‌ای را عاقبت پاداشی است.
بهشت زیر قدم‌های مادران است.
در رفتار با زنان، از خدا بترسید و آنچه درباره آنان شاید، از نیکی دریغ ننمایید.
پروردگارِ همه یکی است و پدر همه یکی. همه فرزند آدمید و آدم از خاک است. گرامی‌ترین شما نزد خداوند، پرهیزکارترین شماست.
از لِجاج بپرهیزید که انگیزه آن، نادانی و حاصل آن، پشیمانی است.
بدترین مردم کسی است که گناه را نبخشد و از لغزش چشم نپوشد و باز از او بدتر کسی است که مردم از گزند او در امان و به نیکی او امیدوار نباشند.
خشم مگیر و اگر گرفتی، لَختی در قدرت کردگار بیندیش.
چون تو را ستایش کنند، بگو ای خدا مرا بهتر از آنچه گمان دارند بساز و آنچه را از من نمی‌دانند بر من ببخش و مرا مسئول آنچه می‌گویند قرار مده.
به صورت متملّقین، خاک بپاشید.
اگر خدا خیر بنده‌ای را اراده کند، نفس او را واعظ و رهبر او قرار می‌دهد.
صبح و شامی بر مؤمن نمی‌گذرد مگر آنکه بر خود گمان خطا ببرد.