به هفتادسالگی خودتون فکر کنین!
اون موقع باید حداقل وقتی به الان و جوونیتون فکر میکنین، پشیمون نباشین و
حسرت نداشته باشین
مثلا یه مسافرت تنهایی، کافه رفتن تنهایی، خوش گذرونی و حال خوب رو باید تجربه کرده باشین
باید یاد رفیقاتون که میوفتین لبخند به لباتون بیاد
من نمیخوام هفتاد سالم که شد تنها خاطره ام تو خونه موندن و زندگی نکردن و حسرت باشه
پس خوبه تا هستیم و تا میتونیم دنبال خوشی و حال خوب بریم
کی میدونه چندسال زنده ایم
تنها چیزی که میدونم اینه
چیزی که آدمو از پا درمیاره و غصه و درد همیشگی میشه؛ داشتن حسرته
حسرت اینکه چرا تو جوونی فلان کارو نکردم چرا از جوونیم استفاده کافی نکردم و هزار تا حسرت دیگه...
خلاصه که حسرت هیچ چیزی رو به دلت نزار
خوشگذرونی کن ولی تمیز!
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.