رسم دنیا درهمین است آنکه آمد رفتنی ست

بعدِ رفتن نام نیکت بر زبانها ماندنی ست

 

تا توانی خلق را ازخود مرنجان با سخن

آنکه بالاتر نشیند ، آخرش افتادنی ست

 

عمرو جانت گرچه عمر نوح هم باشد ولی

شیشه ی عمرگرانم عاقبت بشکستنی ست

 

ثروتت بند است برشب شهرتت با یک تبی

عاقبت ثروت به دست وارثان بسپردنی ست

 

دل مبند بر مال دنیا ، مالِ دنیا بی وفاست

خرقه ی زرهم بپوشی سیم و زرنابردنی ست