سالها گذشت.......تا

سالها گذشت.......تا

    

فهمیدم همیشه اونى که میخواى نمیشه!

فهمیدم هرکسى که باهاته الزاماً "دوستت" نیست!

فهمیدم کسى که تو نگاه اول ازش بدت میاد 

یه روزى میشه صمیمى ترین دوستت و بلعکس!

غرور بزرگ ترین دشمنه!

خدا بهترین دوسته و خانواده بزرگ ترین حامی!

سلامتى بالاترین ثروته!

آسایش بهترین نعمته...! فهمیدم "رفتن" همیشه از روى نفرت نیست!

هرکى زبونش نرمه دلش گرم نیست!

هرکى اخلاقش تنده، جنسش سخت نیست!

هرکى میخنده، بدون درد و غم نیست!

ظاهر؛ دلیلى بر باطن نیست!

فهمیدم کسى موظف به آروم کردنت نیست!

فهمیدم جنگ کردن با خیلیا اشتباهه محضه!

فهمیدم خیلى موقع ها خواسته هات

حتى باگریه و التماس، انجام شدنى نیست!

فهمیدم گاهى اوقات تو اوج شلوغى تنهاترینى!

گاهى اوقات دلت تنگه اون آدماى 

دوست داشتنى سابق میشه!

گاهی اوقات صمیمی ترین فرد  میشه غریبه ترین آدم!

گاهی اوقات با همه وجودت کسی رو دوست داری ولی دلت نمیخاد ببینیش!

گاهی اوقات باید رفت!

باید دل کند!

باید گذشت!

باید رد شد و

عوض شد.......چون مردم این دنیا همین بوده اند و هستن ...

دوستی، از من به من نزدیک تر

تازه فهمیدم خدایم، این خداست 

این خدای مهربان و آشناست 

دوستی، از من به من نزدیک تر 

از رگ گردن به من نزدیک تر 

آن خدای پیش از این را باد برد 

نام او را هم دلم از یاد برد 

آن خدا مثل خیال و خواب بود 

چون حبابی، نقش روی آب بود 

می‌توانم بعد از این، با این خدا 

دوست باشم، دوست، پاک و بی ریا 

می‌توان با این خدا پرواز کرد 

سفره ی دل را برایش باز کرد 

می‌توان درباره ی گل حرف زد 

صاف و ساده، مثل بلبل حرف زد 

چکه چکه مثل باران راز گفت 

با دو قطره، صد هزاران راز گفت 

می‌توان با او صمیمی ‌حرف زد 

مثل یاران قدیمی‌ حرف زد 

می‌توان تصنیفی از پرواز خواند 

با الفبای سکوت آواز خواند 

می‌توان مثل علفها حرف زد 

با زبانی بی الفبا حرف زد 

می‌توان درباره ی هر چیز گفت 

می‌توان شعری خیال انگیز گفت

دوم ادریبهشت، زادروز قیصر امین پور 

روحش شاد،یادش گرامی